محله محوری، رهیافتی نوین در ایجاد مدیریت شهری پایدار (نمونه موردی: محله قیطریه تهران)

در طی چند دهه اخیر تأکید برنامه­ریزی و مدیریت شهرها، بیش از هر زمان دیگری به سطوح  پایین تر و ابعاد ملموس زندگی شهری متوجه شده است. که به نوعی سیاست گذاری، برنامه­ریزی و مدیریت شهری را از خُردترین واحد، یعنی محله در شهر هدف قرار داده است. به عبارت دیگر، محله­های شهری به مثابه کوچک ترین واحد سازمان فضایی شهر، در پایداری شهری نقش اساسی ایفا می­کنند. رویکرد محله محوری با مبنا قرار دادن محله­ها درمدیریت شهر، آن ها را همچون منابعی پویا در راه ایجاد توسعه، انسجام اجتماعی و هویت بخشی به کار  می­گیرد. مقاله حاضر از نوع توصیفی – تحلیلی و بر اساس مدل ترکیبی تحلیل استراتژیک swot و مدل برنامه­ریزی استراتژیکqspm   است. این پژوهش به بررسی محله محوری در ایجاد مدیریت شهری پایدار پرداخته( چراکه محله موردمطالعه ظرفیت های کارآمد خود را متناسب با برنامه­ریزی با تاکید بر محله مبنایی داشته و در گذر زمان این ظرفیت ها را کم کم از دست داده و دچار مشکلاتی شده است ) و محله قیطریه را به عنوان یک نمونه از این محله­ها موردمطالعه قرار داده و با انجام مطالعات میدانی و بررسی مدارک، بر اساس امکانات و فرصت­ها، محدودیت­ها و تهدیدات، راهبردهایی به منظور برنامه­ریزی برای مدیریت این محله ارائه داده است. نتایج تحقیق نشان دهنده آن است که؛ استراتژی­های انتخاب شده qspmاز میان پنج استراتژی برگزیده، استراتژی گسترش گردشگری و انتقال درآمد آن به ساکنین محله برای افزایش سطح خدمات ، با نمره جذابیت 04/13 نسبت به دیگر استراتژی­ها از اولویت بالایی برخوردار است.